Στις 28/12/2022, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος δημοσίευσε ένα σχόλιο στην Καθημερινή, με τις γνωστές απαρχαιωμένες αντιλήψεις για τον αυτισμό:

https://www.kathimerini.gr/opinion/562204447/i-efiveia-den-einai-giorti

Η απάντηση της προέδρου του Ελ.σ.σ.Α παρακάτω:

Κύριε διευθυντά
Εύχομαι ολόψυχα σε εσάς, στους αναγνώστες σας και στην οικογένεια της «Καθημερινής» καλή χρονιά. Για τη δική μας ευρύτερη οικογένεια, των ατόμων με αυτισμό, τα πράγματα θα είναι αρκετά πιο δύσκολα και θα πρέπει να παλέψουμε πολύ για να είναι αυτή μία καλή χρονιά. Και τούτο γιατί –παρά την πρόοδο των τελευταίων χρόνων– οι κακοποιητικές συμπεριφορές στο σχολείο, στον δρόμο, στις κοινωνικές δραστηριότητες επιμένουν. Δεν είναι υπερβολή αν σας πω ότι δεν περνάει εβδομάδα χωρίς κάποιος απελπισμένος γονιός να μας εξομολογηθεί ένα ακόμη κρούσμα που πλήγωσε βαθιά το παιδί του και την οικογένειά του.

Ωστόσο, και τα στερεότυπα με τα οποία αντιμετωπίζονται τα παιδιά και οι νέοι μας είναι απίστευτα ανθεκτικά, ακόμη και ανάμεσα σε ανθρώπους που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Οπως για παράδειγμα ο συντάκτης σας κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος, στον οποίο έχετε εμπιστευθεί τη στήλη «Διαγωνίως» της τελευταίας σελίδας. Αργησε, λόγω των εορτών, να υποπέσει στην αντίληψή μας, αλλά δεν έχει χάσει καθόλου σε επικαιρότητα. Διαβάζοντας το σχόλιό του στις 28 Δεκεμβρίου 2022, όπου ασχολείται με τη 17χρονη κοπέλα που σκότωσε την 22χρονη φίλη της, αφού αναφέρει βέβαια ότι «πάσχει» (δεν πάσχει, έχει, κύριε διευθυντά) από σύνδρομο Asperger, και από αγχώδη καταθλιπτική διαταραχή, και αφού υπαινίχθη ότι αυτό το κοκτέιλ παθήσεων φταίει για το έγκλημα, αναρωτιέται, δυστυχώς μεγαλοφώνως: «αφού γνώριζαν την ασθένειά της και την κατάστασή της για ποιο λόγο δεν είχαν φροντίσει για την περίθαλψή της σε κάποιο ίδρυμα;». Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, ή μάλλον τρία: πρώτον, αποσιωπά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία μπορεί να «σάλταραν» οποιοδήποτε νευροτυπικό (αυτό δεν αναιρεί τον εγκληματικό χαρακτήρα της πράξης, για την οποία θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη, και μόνον αυτή, αφού λάβει υπόψη της όλα τα πραγματικά περιστατικά)· δεύτερον, στιγματίζει μία ολόκληρη ομάδα άκακων συμπολιτών του, στους οποίους πολλοί στην κοινωνία θα δείχνουν ευκολότερα την πόρτα για το άσυλο, μόλις παραξενευτούν ή υποψιαστούν για κάτι, το οποίο είναι μία αθώα αντίδραση ενός ατόμου με Asperger σε ένα πιεστικό ερέθισμα από το περιβάλλον· και τρίτον, υπονομεύει (ανεπίγνωστα ή όχι, αδιάφορο) την προσπάθεια αποασυλοποίησης της Πολιτείας, ενός πολυετούς εγχειρήματος με πολλά πισωγυρίσματα. Με άλλα λόγια, μας γυρίζει πίσω στον προ προηγούμενο αιώνα. Καλό για θεωρητικές αναζητήσεις, αλλά όχι για φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα.

Δεν θα ενισχύσουμε ένα ακόμη άθλιο στερεότυπο, λέγοντας ότι στο συγκεκριμένο άρθρο ο κ. Θεοδωρόπουλος πάσχει από «κοινωνικό αυτισμό». Θα πούμε όμως ότι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η εφημερίδα σας για να επανορθώσει και να βάλει –κάπως– τα πράγματα στη θέση τους, είναι να δημοσιεύσει αυτή τη διαμαρτυρία μας. Γιατί και οι δικές μας «Απόψεις» είναι τεκμηριωμένες και βιωμένες μέσα από τα πάμπολλα άτομα με Asperger που έχουμε συναντήσει στα 15 χρόνια της λειτουργίας του Συλλόγου μας.

Για τον Ελληνικό Σύλλογο για το Σύνδρομο Ασπεργκερ
Η πρόεδρος
Μαρια Ηλιοπουλου